insanoğlu bir acayip.yaradılıştan ötürü olabilir.her daim olmayanı arıyor ve istiyoruz.nefis denilen körelmesi gereken mevzu bahis o sanırım..zor..
kim çıkıpta derse ''benim nefsim terbiyelidir,ben aştım arkadaş maddesel mevzuları'' saygı duyarım ama kendisine 'epeyce' septik yaklaşırım..
demem o ki..sürekli olmayana ulaşma hevesi 'hedef belirleme'yle 'obsesyon' arasındaki ince çizgide gidip geliyor yine bu ince cizgide üstad bir cambaz olmak şahsa kalıyor..
becerebileni takdir ederim.
misal ben her daim yalnızken kendimi oyalamasını bildim..yani..hep uzaklara gittim.geldim.çok gezdim..kalabalıktan hep kaçtım.bu değişecek bir şekil değil aslında.hemen ruhuma basan afakanlar ve fobi bendeki.. evdeyken başka yerleri,gitmeyi gezmeyi,dışardayken de evi özlemek acaip bir şey..böyle olmayalım.olanları uyaralım..
şu sıra nedense dilimde hep 'ömür dediğin bir gündür, o da bu gündür' sözü..hiç bir şeye canı sıkmamak,kafayı takmamak gerekiyor..gerçekten..ne kadar çok gülümserse insan o kadar karda (şapkalı-şapkasız) saymalı kendini..
evet blog..okuyucu..ben böyle motive ediyorum kendimi..ya siz neler yapıyorsunuz? bayram mı geliyor ne :))
esenlikler..
yours
B*
*canım ATLI ailesi ve benim çıktığımız yemek sırası Çay'ımız ve sonraki ellerimle yaptığım Kahvemiz (:
4 yorum:
Günler ne kadar cok olsada gecmeye, özlem ne kadar zor olsada bitmeye mahkumdur....
özlem duyulmaz, yaşanır. "özlüyorum" demek ne kadar kolaysa, özlemeyi tarif etmek de bir o kadar imkansızdır. di mi ama?
@birsel ve mert
beni ağlatmayın.beni kızdırmayın!
Yorum Gönder