mariposa.

ilk hatırladığım kelebeklerle ilgili anı teyzemlerin pek eski evinin hatta sitelerinin demek daha doğru olur ucu bucağı olmayan (o zamanlar bana göre) bahçelerinde peşine düşüpte evden ne kadar uzaklaştığımı fark edince korkmamdır.5 ya da 6 yaşındayım okula gitmiyorum ondan eminim.koşuyorum onla beraber,yakalıyorum en sonunda eve getiriyorum bir heves.Enişteeeeeee bak benim de bir kelebeğim oldu.Artık hep bizde kalır yemekte veririm ben ona diye hevesle anlatırken
eniştem -aa kızım olur mu hiç öyle.onun ömrü 3 gün,bırak uçsun gitsin yazık dedi.epeyce üzülmüştüm en çokta kalbimi kısacık ömrü kırmıştı. çok güzeldi daha çok yaşamalıydı..balkondan uğurladım minik beyaz kelebeği...
sonra lise yıllarımda ilk kundağımı buldum..onun da deseni kelebekliydi..yani demem odur ki bu takındı bende şu son üç beş yılın modasından değil, gerçekten çocukluktan kalmadır..

çevremdeki kim bir yerde kelebek görse istisnasıs akıllarına ben düşerim. aklınıza gelebilecek her türlü eşyamın bir adet kelebeklisi vardır.çanta,toka,parmak arası terlik,bozuk para kesesi,kalem, çamaşır ve aklıma gelmeyenler..bir de canım teyzecim var benim, o olmazsa annemin dediği gibi benim bir çeyizim olmayacak :))yukarda görülen dünyanın en tatlı havlusunu almış bana.pek sevindim dün akşam akşam..o beni çok sever ve sürekli hediyelere boğar zaten..biz iki başak birbirimize çok benzeriz..

ve geçtiğimiz günlerde bir MİNİK kelebek gökyüzüne doğru uçtu..Allah ailesine ve tüm yakınlarına sabır versin.ben kendimi bildim bileli konuşamam bu konu hakkında ve o evlere de gidemem (4 yaşındayken dedem vefat ettiğinde orda olduğumuz için ve hayatımın ilk travması olduğu içindir muhtemelen) sözler kifayetsizdir zaten.Sabır diliyorum..

Yarın Bayram çocuklar erken kalkalım(:

her gününüz bayram gibi geçsin..